Geïnspireerd door de tekst ‘Kaspar’ van Peter Handke gingen we ons verdiepen in de historische figuur Kaspar Hauser, een jongen die jaren opgesloten zat zonder contact met mensen. Hij werd een fenomeen toen hij in de mensenwereld terecht kwam en zeer snel leerde spreken. Hij miste alleen een hoop ervaring.

De voorstelling ging over hoe Kaspar de wereld waar hij in terechtkomt ervaart en hoe de beschermende omgeving waarin hij wordt opgevoed een nieuwe gevangenis voor hem wordt. Kaspar raakt verstrikt in de verraderlijkheid van taal, in woorden en zinnen die steeds van betekenis veranderen. De wereld om hem heen is veranderlijk en bedreigend. Hoe komt hij daar uit?

Het proces op locatie zorgde er voor dat de metafoor van de voorstelling er mee verweven raakte. De treinen waarvan het geluid steeds weergalmde in de fabriekshal, kwamen in onze teksten en beeldtaal terecht.

Makers:
Alexander de Vree, Eric Langendoen, Erik Woltmeijer, Petra Randewijk, Remco de Kluizenaar, Sacha Muller, Shanti Straub, Sikko Hoogstra

Productie: Generale Oost